همیشه هستند هنرمندانی که در میان همکاران خود از جایگاهی ویژه برخوردارند. استاد محمدرضا لطفی یکی از این هنرمندان است که همیشه حرفشان درمیان است.

او هم مانند سایر هم‌مسلکان خود با هر حرکت و صحبت سبب اخبار و توقعاتی می‌شود که گاه پاسخ دادن به آنها مشکل است.

لطفی پس از اقامت در ایران و راه‌اندازی مجدد موسسه آوای شیدا به آموزش گسترده هنرجویان موسیقی پرداخت و به تدریج انتشار آلبوم و برگزاری کنسرت، مورد تقاضای مردم قرار گرفت.

به نظر می‌رسد در پی پاسخ به این درخواست، استاد لطفی پس از انتشار مجدد چند آلبوم با فرمت جدید (از جمله به یاد عارف، به یاد درویش‌خان، پرواز عشق، قافله‌سالار و...) آلبوم خموشانه، آلبوم «همیشه در میان» را به تازگی منتشر کرده است.

آنچنان که ایشان با ذکر خاطره‌ای از کنسرت منتج به این آلبوم در مقدمه کتابچه آن آورده. این اثر حاصل یک کنسرت روحانی در دستگاه شور است که لطفی آن را در فضایی آکنده از شادی دیدار مجدد دوستدارانش پس از چندسال به اجرا درآورده است. این آلبوم پس از نزدیک به بیست سال در دو سی‌دی یا یک کاست 90 دقیقه‌ای و در دو بخش منتشر شده است.
بخش اول این کنسرت به اجرای بداهه سه‌تارنوازی استاد لطفی در دستگاه شور با تنبک محمد هاشمی با اشعاری از سایه (هوشنگ ابتهاج) و حافظ است که در بین شاگردان استاد زبانزد است و گویی به خواست آنها نیز به انتشار آن توجه شده.
دومین بخش «همیشه در میان» به اجرایی خصوصی در سال 1362 برمی‌گردد که تار لطفی با همراهی تنبک زنده‌یاد استاد ناصر فرهنگ‌فر آن را خلق کرده است.
البته ناگفته نماند که همزمان با انتشار این آلبوم، آلبوم چهارگاه مجدداً و با شکل و شمایلی جدید از سوی این موسسه وارد بازار شده است.

این آلبوم آنچنان که استاد لطفی در مقدمه کتابچه آن یادآور شده است حاصل یک نشست دوستانه در یک غروب دل انگیز است . چهارگاه اثری است با حالتی متفاوت نسبت به سایر آثار لطفی که او نیز این نکته را یادآوری کرده است .

به هر حال هر اتفاقی از سوی این هنرمند قابل تامل و گوشزد است و امید می رود حضور او موجب استحکام هر چه بیشتر حلقه ارتباطی بین نسل امروز و دیروز باشد.

نظر یادتون نره

نوشته شده در جمعه 86/2/7ساعت 2:2 عصر توسط امیر حسین یقموری نظرات ( ) |