علی اکبر شیدا(13 ق.ه ) فرزند شاه ولی در شهر شیراز متولد شد و در تهران به سلک درویشان خانقاه صفی علی شاه پیوست و تا پایان عمر نیز در همان خانقاه زیست . علاقه و اعتقاد او به خانقاه و طریقت درویشی به حدی بود که تصنیفس زیبا در مایه سه گاه به نام «مولود نبی ،ص » ساخت که یکی از بهترین آثار اوست .

میرزا علی اکبر شیدا را باید پایه گذار اصلی تصنیف و ترانه به معنی و مفهوم امروزی بدانیم . او راهگشا و راهنمای عارف در تصنیف سازی بود و به عبارت دیگر تاریخ تصنیف سازی و ترانه سرایی در ایران با شیدا آغاز می شود ، چه تصنیف های پیش از او هرگز شکل تصنیف های او را نداشته و با شعر و موسیقی تا این حد همگام نبوده است.

«علی اکبر شیدا موسیقی دان و شاعر تصنیف ساز ایرانی که تصانیف او مقبول عموم بود و عارف او را بر خود مقدم می دانست و از او به نیکی یاد کرده است . شیدا مردی درویش و وارسته بود . مختصر سه تاری میزد و خط نستعلیق را هم خوش می نوشت . آهنگ ها و اشعارش بسیار مطلوب و دلنشین است ، ولی صورتی نا زیبا و قلبی پر از مهر و صفا - که همواره به کمند عشق زیبا رویان گرفتار بود- داشت. آهنگ های وی - با آنکه متجاوز از 50 سال از تاریخ سرودن آنها میگذرد - هنوز دارای لطف و جاذبه است. »