با سلام خدمت تمامی عزیزان

گله ای از بازدید کنندگان دارم:

این وبلاگ روزی تقریبا 60 ال 70 بازدید داره و بنده تقریبا یک هفته از گذاشتن آخرین پستم در وبلاگ میگذره. که میشه تقریبا 350 بازدید ولی فقط سه نظر بود(که البته دوتا از آنها هم از اقوام بودند و خبر دار شدند)

به نظر بنده افرادی که سر میزنند میتوانند با نظرهای کارساز و درست در بهتر شدن وبلاگ کمک کنند

امیدوارم که همیشه در اشاعه فرهنگ و هنر ایرانی ثابت قدم و کوشا باشید

.

امید وارم که خستتون نکرده باشم

امروز با ادامه بحث شعر و موسیقی که در چند پست قبل(موسیقی و ادیان) گذاشته بودم در خدمتتون هستم

البته با موضوع مولانا، شعر و موسیقی

پس با یاد حضرت دوست شروع میکنم

.

موسیقی پیوند دیرینه ای با شعر دارد و در فرهنگ اسلامی نیز چنین میباشد. ابونصر فارابی، معتقد بوده است که شعر اگر با موسیقی همراه شود، عنصر تخیل در آنها بیشتر میشودو بر میزان فعل و انفعالات نفس در برابر اثر می افزاید.

دکتر حسین نصر(از فلاسفه معاصر اسلامی)نیز به این ارتباط تنگاتنگ موسیقی و شعر اشاره دارد و میگوید: (در تمدن اسلامی، به ور کلی موسیقی بسیار آمیخته با شعر بوده است. شعر شکل مطلوب هنر در جهان اسلام است و این توجه به شعر مستقیما ناشی از ساختار شاعرانه وحی قرآن است. هیچ ملت مسلمانی را نمی یابد که سنت شعری بسیار غنی نداشته باشد.برخی از بزرگترین شاران در جهان اسلام، نوازندگان و موسیقیدانان بزرگی نیز بوده اند، لذا شعری آفریده اند که بسیار موسیقایی است)

نمونه بارز نین شعرایی، مولانا جلال الدین محمد بلخی می باشد. مهارت مولانا در علم موسیقی، سبب شده است که وی بتواند در 55 بحر از بحور مختلف، شعر بسراید. وی هم در موسیقی علمی تبحر داشته و هم در موسیقی عملی. او به خوبی وزن شناسی را میدانسته و در جای جای دیوان غزلیات کبیر می توان گفت نشانه هایی از آگاهی گسترده ی او از موسیقی را یافت. چنانچه در غزل:

می زن سه تا که یکتا گشتم مکن دوتایی                           یا پرده رهاوی یا پرده رهایی

بی زیر و بی بم تو ماییک در غم تو                                     در نای این نوا زن کافغان ز بی نوایی

قولی که در عراق است درمان این فراق است                      بی قول دلبری تو آخر بگو کجایی

ای آشنای شاهان در پرده سپاهان                                   بنواز جان ما را از راه آشنایی

در جمع سست رایان رو زنگله سرایان                                 کاری ببر به پایان تا چند سست رایی

از هر دو سیر افکند بندی بر این دلم بند                               آن هر دو خود یک است و ما را دو می نمایی

گر یار راست کاری ور قول راست داری                                 در راست قول برگو تا در حجاز آیی

در پرده حسینی عشاق را در آور                                        وز بوسیلک و مایه بنمای دلگشایی

از تو دوگاه خواهند تو چهار گاه برگو                                     تو شمع این سرایی ای خوش که می سرایی

بیش از 20 اصطلاح موسیقی را از قبیل ساز ها و پرده ها و مقام ها آورده است.

او همچنین در موسیقی عملی هم دستی داشته و نوازنده چیره دست رباب نیز بوده است. مهارت نواختن وی در رباب تا حدی بوده است که حتی در ساختمان این ساز تغییراتی را نیز پدید آورده بود.

دکتر شفیعی کدکنی اعتقاد دارد که:(از عصر شاعر-خنیاگران ایران باستان، تا امروز، آثار باز مانده هیچ شاعری به اندازه جلال الدین مولوی، با نظام موسیقایی هستی و حیات نسان، هماهنگی و ارتباط نداشته است)

ادامه دارد...