فتنه ی چشم تو چندان ره بیداد گرفت                      که شکیب دل دامن فریاد گرفت

آن که آیینه صبح و قدح لاله شکست                       خاک شب در دهن سوسن آزاد گرفت

آه از شوخی چشم تو،که خونریز فلک                       دید این شیوه مردم کشی و یاد گرفت

منم و شمع دل سوخته ، یارب مددی                       که دگر باره شب آشفته شد و باد گرفت

شعرم از ناله عشاق غم انگیز تر است                      داد از آن زخمه که دیگر ره بیداد گرفت

سایه! ما کشته عشقیم ، که این شیرین کار              مصلحت را مدد از تیشه فرهاد گرفت

                                                                                        هوشنگ ابتهاج(ه.ا.سایه)

تقدیم به تمامی عزیزانی که در راه هنر و ادب گام بر میدارند